Vandaag wordt een eitje zou je denken, maar 10 km! Dat is gewoon een Brandaris wandeltocht maar dan op een andere locatie. Het weer is oké, beetje drukkend warm. We hebben ook wat wijntjes op en het een beetje laat gemaakt, feestjes zijn er om te vieren hè.
Met verbazing gekeken naar deelnemers die ineens in jurkjes en op hakken in de voetbalkantine zaten. Ik zat nog teveel in de Camino associatie met mn outfit 🤭 zus gelukkig óók 🤣. Ach “wie kent oe gat in een andere stad” is onze uitdrukking dan, hup voetjes van de vloer op de crocks.. écht 🥴👍🤭 dus ja die voelen we wel qua helder en fit (not).
Rustig an vandaag, eerst de speech van de voorzitter, de krew in het zonnetje en de paardenrace, dat hebben we gefilmd maar is te groot qua bestand, het is een warming up waarbij je over hindernissen springt en door de waterbak gaat, lachen!
In de speech met hoogtepunten maakte de blinde Laura indruk. Zij maakt kunstwerken op basis van haar impressies, dit gaat ze ook doen van deze tocht. Zo mooi dat zij met haar blindengeleidehond de kans heeft gekregen om de strandvijfdaagse helemaal te kunnen lopen en dat er zoveel hulp en aandacht was. Er waren er 4 deelnemers die alle 19 edities hebben meegelopen. Wow.
Om 9 uur in de rij voor het ontbijt en om 10 uur op pad.
(We zien er niet moe uit of zo)
Eerst de Brouwersdam over en na 5 km passeren we een strandtent die dicht is en ook op eerdere verzoeken van de organisatie niet open gaat voor 400 passerende wandelaars ( willen dus ook al Niks verdienen blijkbaar, heel raar).
We gaan het strand op voor de laatste vijf kilometer
We hebber er zin in. Om half 9 was het hoog water dus het had een gevecht met mul zand langs de vloedlijn kunnen worden maar we hebben alwéér geluk! We lopen lekker en kijken terug op een fantastische week, wat was dit gaaf en eigenlijk viel het best mee,….tóch? Zeggen we in koor tegen elkaar 😎 want alles zat mee, het weer, het windje, het zand, een paar blaren maar, een iets te krap tentje maar dat doen we een volgende keer beter met ieders een tentje (je hoeft het niet allemaal op je rug te sjouwen deze keer hè), mooie gesprekken, ontmoetingen, ont-moeten…en ja dat naar huis gaan bleek wel een aanslag maar hé, ze loopt wel gewoon alles, geen gesjoemel, geen bus of zo, toppers zijn we vinden we zelf.
En dan zijn we er gewoon, nu al, jeetje
Hidde haalt iedereen binnen en we krijgen een hand met felicitaties, een embleem voor op je tas of je jas of in de la 🏅👍 en we eten taart
En natúúrlijk heeft zus wel een beker verdient, een lichtgewicht.
Het zit er op, we lopen nog 1 km naar de bagage en de auto
En al lopen we eigenlijk liever niet 2x hetzelfde pad…deze smaakt naar nog een keer, volgend jaar in 2020 de 20ste editie, ik denk dat we er weer bij zijn
